Choroby Układu Krążenia

Według danych Amerykańskiego Towarzystwa Kardiologicznego (AHA, American Heart Associattion), co roku na jeden zgon z powodu AIDS przypada 12 zgonów z powodu zawału serca. Prawie co czwarty Amerykanin choruje na jedną z chorób układu krążenia. Te alarmujące dane dotyczą również Kanady i Europy. W Europie korzystnie wyróżniają się tylko niektóre rejony Francji i krajów śródziemnomorskich. Jest to związane z dietą bogatą w warzywa, owoce, oliwę z oliwek i czerwone wino.

Większość czynników ryzyka chorób układu krążenia zależy od nas samych. Aby zmniejszyć to ryzyko musimy jedynie zmienić tryb życia. Do czynników, które możemy kontrolować należy palenie tytoniu, otyłość, nadciśnienie tętnicze, podwyższony poziom cholesterolu we krwi i jego niekorzystny stosunek (LDL/HDL), cukrzyca oraz brak aktywności fizycznej. Czynnikami niemożliwymi do kontroli jest obciążenie rodzinne, wiek i płeć męska.

Układ krążenia składa się z tętnic, tętniczek, żył, żyłek oraz naczyń włosowatych. Układ krążenia połączony jest z sercem (pompą). Naczynia włosowate (kapilary i włośniczki) odgrywają bardzo ważną rolę w układzie sercowo-naczyniowym. Dostarczają bowiem tlen i składniki odżywcze do poszczególnych komórek oraz odbierają zbędne produkty powstałe podczas przemiany materii.

Miażdżyca tętnic (łac. arteriosclerosis) jest podłożem większości chorób kardiologicznych i najważniejszym czynnikiem ryzyka zawału serca. Proces miażdżycowy jest skomplikowany i rozwija się latami. Rozpoczyna się od mikroskopijnych złogów związków tłuszczowych w śródbłonku ściany tętnicy. Ściana tętnicy składa się z trzech warstw: 1.twardy nabłonek (tkanka łączna), 2.gruba warstwa składająca się z mięśni gładkich i elastycznej tkanki łącznej, 3. delikatny i elastyczny śródbłonek naczyniowy, bezpośrednio kontaktujący się z krwią. Aby krew mogła swobodnie przepływać powierzchnia śródbłonka musi być gładka. Ze względu na swą delikatną budowę śródbłonek jest podatny na uszkodzenia mechaniczne i chemiczne. Uszkodzenia chemiczne mogą być spowodowane toksycznymi związkami dymu tytoniowego lub "złym cholesterolem" (LDL). Do uszkodzenia nabłonka przyczynia się także nadciśnienie tętnicze, cukrzyca i stres.

Cholesterol występuje w osoczu krwi w postaci dwóch frakcji: LDL (tzw. zły cholesterol) i HDL ( tzw. dobry cholesterol). Wysoki poziom LDL zwiększa ryzyko rozwoju miażdżycy, a wysoki poziom HDL zmniejsza go. LDL transportuje cholesterol do tkanek, a HDL oczyszcza tkanki z cholesterolu i przenosi go do wątroby. W miejscach uszkodzeń ściany tętnicy powstają wolne rodniki (utleniacze), powodujące proces zapalny. Podczas procesu zapalnego produkowana jest ogromna liczba utleniaczy. Wolne rodniki utleniają LDL, a monocyty transportują utleniony LDL do uszkodzonych miejsc śródbłonka powodując "nacieczenie tłuszczowe", które jest pierwszą, rozpoznawalną zmianą miażdżycową. W uszkodzonych miejscach śródbłonka, w celach naprawczych, gromadzą się także płytki krwi odpowiedzialne za jej krzepnięcie. Przyleganie płytek krwi do miejsc uszkodzonego naczynia oraz zaburzenia przepływu krwi zwiększa ryzyko wytworzenia zakrzepu. Te i inne zmiany chemiczne powodują przekształcenie nacieczenia lipidowego w blaszkę miażdżycową. Z czasem blaszki miażdżycowe zarastają tętnice i ulegają zwapnieniu a to powoduje utratę elastyczności naczyń i prowadzi do niedokrwienia i niedotlenienia serca, mózgu i oczywiście całego organizmu. W dużym uproszczeniu tak właśnie powstają blaszki miażdżycowe.

Miażdżyca atakuje głównie tętnice wieńcowe (serca), tętnice mózgowe, oraz tętnice kończyn dolnych.

Literatura: Frederic Le Cren, PRZECIWUTLENIACZE REWOLUCJA W MEDYCYNIE XXI WIEKU 2006 WARSZAWA
JIMMY GUTMAN, GLUTATION TWÓJ KLUCZ DO ZDROWIA, 2008, WYDAWNICTWO SKOCZEK