piątek, 22 marca 2013

Zdrowotne Właściwości Przypraw Z Rodziny Imbirowatych


PRZYRAWIAĆ BY OPANOWAĆ RAKA - Komórki przedrakowe "nie lubią" dobrze przyprawionych dań!

Przyprawy z rodziny imbirowatych: kurkuma i imbir, są najlepiej zbadanymi przyprawami pod względem zawartości związków przeciwzapalnych i przeciwrakowych. Zainteresowanie naukowców przyprawami z rodziny imbirowatych nawiązuje do licznych tradycji medycznych, w których od wieków są one stosowane. Zaobserwowano, że dzięki stosowaniu dużej ilości tych przypraw w Indiach, liczba zachorowań na raka w tym kraju w porównaniu do liczby zachorowań w USA jest wielokrotnie niższa.

Związkiem aktywnym kurkumy jest kurkumina, a imbiru gingerol. W badaniach naukowych wykazano działanie przeciwbakteryjne, przeciwzapalne i przeciwrakowe kurkuminy i gingerolu. Kurkumina ma również właściwości przeciwzakrzepowe oraz obniżające poziom cholesterolu we krwi. Właściwości przeciwutleniające kurkuminy i gingerolu wielokrotnie przewyższają potencjał przeciwutleniający witaminy E.

Dodanie kurkuminy lub gingerolu do hodowanych w laboratorium komórek rakowych skutecznie blokowało produkcję COX-2- podstawowego enzymu wykorzystywanego przez te komórki do wzbudzania stanu zapalnego. Wiadomo, że zapalenia odgrywają ogromną rolę w inicjacji chorób nowotworowych.

Badania potwierdziły, że codzienne spożywanie zarówno kurkumy jak i imbiru zmniejsza ilość cząstek prozapalnych we krwi. U pacjentów cierpiących na reumatoidalne zapalenie stawów codzienna konsumpcja imbiru powoduje zmniejszenie bólu.

W badaniach laboratoryjnych wykazano również, że kurkumina znacznie ogranicza wzrost wielu rodzajów raka. Między innymi okrężnicy, wątroby, żołądka, jajników a nawet białaczki. Kurkumina i gingerol ograniczają powstawanie nowych naczyń krwionośnych w guzach (angiogeneza), a kurkumina "zmusza" komórki rakowe do obumierania w procesie apoptozy. U myszy kurkumina zapobiegała także rozwojowi kilku rodzajów guzów spowodowanych przez chemiczne kancerogeny.

Profesor Aggarwal z Centrum Badań nad Rakiem im. Andersona w Houston, jeden z najczęściej cytowanych specjalistów, jako pierwszy udowodnił, że kurkumina działa przeciwko rakowi we wnętrzu komórki. W 2005 roku profesor wykazał oddziaływanie kurkuminy na wszczepionego myszom raka piersi, mimo że już wówczas komórki te nie reagowały na chemioterapię. Zastosowana u myszy kurkumina w dawkach spożywczych znacznie ograniczyła przerzuty. Stwierdzono, że nawet najbardziej agresywne odmiany raka takie jak glejak są bardziej podatne na chemioterapię jeśli jednocześnie podaje się pacjentowi kurkumę, a napar z imbiru pomaga pozbyć się nudności po chemioterapii i radioterapii.

W Indiach, kurkuma stosowana jest do oczyszczania organizmu, a także w terapii wielu zaburzeń, między innymi w dolegliwościach trawiennych, wątrobowych, w biegunce,żółtaczce, zapaleniu stawów, gorączce i infekcjach. Medycyna chińska również stosuje kurkumę w leczeniu wątroby, zaparć i krwawień. W Japonii kurkuma służyła jako lek i jako barwnik spożywczy. Obecnie Japończycy spożywają kurkumę w postaci naparu. Już w XII wieku kurkuma cieszyła się wyjątkową popularnością w regionie Okinawy. Region ten słynie z długowieczności. Średni wiek kobiet to 86 lat, a mężczyzn - 77. W regionie tym żyje też najwięcej stulatków. Mieszkańcy Okinawy uważają, że kurkuma jest jednym ze składników pokarmowych, któremu zawdzięczają dobre zdrowie i długie życie.

Należy pamiętać że kurkumina jest słabo przyswajana przez organizm i aby mogła być wykorzystana dla celów profilaktycznych i zdrowotnych musi być zmieszana z czarnym pieprzem i papryką oraz rozpuszczona w oliwie. Zawarta w pieprzu piperazyna ułatwia przyswojenie kurkuminy przez organizm. W tym celu należy zmieszać łyżeczkę oliwy lub oleju rzepakowego czy lnianego z 1/4 łyżeczki kurkumy oraz szczyptą pieprzu i papryki. Używać codziennie do sałat, sałatek, sosów sałatkowych a także do zup (po ugotowaniu).


Literatuea: R Beliveau, D. Gingras. Dieta w walce z rakiem. Profilaktyka i wspomaganie terapii przez odżywianie. DELTA.
D. Servan - Schreiber, Antyrak Nowy Styl Życia, Warszawa 2009

środa, 13 marca 2013

Przyprawy Dla Zdrowia - Kurkuma


Kurkuma (Curcuma longa) jest rośliną tropikalną z rodziny imbirowatych (Zingiberacea). Występuje głównie w Indiach i Indonezji. W krajach tych uznawana jest za roślinę świętą. W Indiach, od bardzo dawna, kurkuma odgrywa ważną rolę w tradycji społecznej, kulinarnej i medycznej. Jest ona ściśle związana z kulturą tego kraju. Hindusi codziennie zjadają od 1,5 do 2,0 gramów kurkumy. W Europie i Ameryce Północnej przyprawa ta nie jest rozpowszechniona.

Przyprawa o nazwie kurkuma jest jaskrawożółtym proszkiem uzyskanym z wysuszonych kłączy rośliny Curcuma longa. Kurkumę, razem z dwustu pięćdziesięcioma roślinami, opisano w traktatach medycznych około 3000 lat przed Chrystusem. Wpisów dokonano pismem klinowym na kamiennych tabliczkach, które zebrał asyryjski król Asurbanipala (669-637 p.n.e.). Zbiór ten odkrył angielski archeolog R.C. Thompson, a następnie opublikował go w połowie XX wieku pod nazwą "Zielnik asyryjski"

Nazwa "kurkuma" pochodzi od arabskiego słowa "kourkoum" oznaczającego szafran i dlatego bywa nazywana "szafranem indyjskim". W Chinach, kurkumę nazwano "jianghuang" co oznacza "żółty imbir". Marco Polo w 1280 roku wspomniał w swoich dziennikach o odkryciu rośliny, która ma właściwości prawdziwego szafranu, a szafranem nie jest. Ma natomiast ten sam kolor i zapach.

Kurkuma jest jednym z podstawowych składników indyjskiej medycyny ajurwedyjskiej
(ayur - życie, veda - wiedza), prawdopodobnie najstarszej w dziejach ludzkości. Pierwszą szkołę tej medycyny założono około osiemset lat przed Chrystusem. Medycyna ajurwedyjska stała się podstawą medycyny chińskiej, tybetańskiej i islamskiej. W Indiach jest ona kultywowana jako cenna alternatywa wobec medycyny zachodniej.

Kurkuma jest silnym przeciwutleniaczem wykazującym działanie przeciwbakteryjne, przeciwzapalne i przeciwrakowe. Ma również zdolność przeciwdziałania agregacji płytek krwi, oraz obniża poziom cholesterolu co może mieć znaczenie w profilaktyce chorób układu sercowo - naczyniowego. Może mieć także wpływ na ograniczanie zaburzeń neurologicznych. W Indiach zanotowano bowiem najniższy na świcie poziom występowania choroby Alzheimera. Jest on pięciokrotnie niższy niż na Zachodzie.


W następnym artykule opiszę mechanizmy działania kurkumy.





piątek, 1 marca 2013

Przeciwutleniacze Mogą Zastąpić Aspirynę


Prawie od 25 lat stosuje się aspirynę jako środka zabezpieczającego przed agregacją płytek krwi, podczas której wewnątrz naczyń krwionośnych powstają skrzepliny. Wiele nowszych badań podkreśla ryzyko wystąpienia poważnych skutków wynikających z długoterminowego stosowania aspiryny. Badania wskazują, że adrenalina (hormon stresu), znacznie redukuje właściwości przeciwkrzepliwe aspiryny. Co oznacza, że działanie ochronne aspiryny zmniejsza się podczas stresu, czyli wówczas gdy jest ono najbardziej potrzebne. Aspiryna nie ma też żadnych właściwości przeciwutleniających, a więc nie może zapobiegać utlenianiu cząstek LDL (tzw. zły cholesterol), nie zmniejsza stężenia cholesterolu ani nie obniża ciśnienia tętniczego krwi.

Właściwościami przeciwutleniającymi charakteryzują się natomiast bioflawonoidy zawarte w warzywach i owcach oraz glutation. Związki te skutecznie chronią naczynia i krew przed procesami miażdżycowymi nawet podczas stresu i podwyższonego poziomu adrenaliny.

Z ankiety przeprowadzonej przez Radę do spraw zdrowia wynika, że amerykańscy lekarze chętniej sięgają po antyoksydanty niż po aspirynę. Najczęściej stosują witaminę E, witaminę C i beta-karoten, a niektórzy przyjmują kombinację kilku przeciwutleniaczy. Należy pamiętać, że aby skutecznie zapobiegać chorobom, powinno się stosować naturalne produkty, w których znajdują się witaminy, bioflawonoidy i związki mineralne. Jeden antyutleniacz nie jest dostatecznie skutecznym antyoksydantem. Aby czerpać z wielu przeciwutleniaczy zawartych w różnych warzywach i owocach trzeba urozmaicać pożywienie.

Podczas badań udowodniono prozdrowotne właściwości bioflawonoidów znajdujących się w czarnych jagodach, czarnej porzeczce, czerwonych winogronach, granacie, rokitniku, jabłkach, owocach cytrusowych, czerwonym buraku, w pomidorach, kapuście, brokułach, pomarańczowych warzywach, a także w selerze, pietruszce, czosnku, cebuli, w kakao, gorzkiej czekoladzie i wielu innych produktach. Wartościowe przeciwutleniacze znaleziono również w grzybach, algach, ziołach i przyprawach. Zamiast aspiryny poleca się ciemne owoce jagodowe (borówki, czarne porzeczki), jabłka, czosnek, ekstrakty z pestek czerwonych winogron, czerwone wino, napary z miłorzębu dwuklapowego, a także czerwone i pomarańczowe warzywa zawierające karotenoidy.

W latach 1997-2009 przeprowadzono w Danii badania na próbie 99187 osób, które miały po jednym zawale i stosowały niestandardowe leki przeciwzapalne (NSAID - aspiryna, ibuprofen, naproxen). Uzyskane wyniki wykazały, że 20% osób przyjmujących te leki już w pierwszym roku od zawału umarło lub miało drugi zawał. Przypuszcza się, że niestandardowe leki zapalne powodują skrzepy krwi, które mogą przyczyniać się do generowania kolejnego zawału. Stwierdzono, że osobom po zawale do końca życia nie powinno się podawać leków z grupy NSAID.


Literatura: Frederic Le Cren, PRZECIWUTLENIACZE rewolucja w medycynie XXI wieku, Warszawa, 2006