Niektórzy badacze sugerują, że niskie wartości selenu w organizmie związane są z rozwojem stwardnienia rozsianego. Selen jest bardzo ważnym przeciwutleniaczem. Poza tym, bierze on udział w syntezie białek, oraz w innych procesach przemiany materii. Działa też synergistycznie z innymi ważnymi przeciwutleniaczami, szczególnie z glutationem i witaminą E. Selen, witamina E i glutation wzajemnie wzmacniają swoje działanie. Wiadomo, że witamina E pełni ważną rolę w funkcjonowaniu układu nerwowego i chroni ten układ przed postępującymi i nieodwracalnymi zmianami. Glutation natomiast jest najsilniejszym przeciwutleniaczem, wspomaga układ odpornościowy oraz pełni w organizmie funkcję odtruwającą. A selen jest potrzebny do produkcji bardzo ważnego enzymu (peroksydazy glutationowej), neutralizującego wolne rodniki, które u chorych na SM niszczą osłonki mielinowe nerwów.
Selen występuje w roślinach uprawianych na glebach bogatych w ten pierwiastek, a także na glebach nawożonych organicznie, oraz w mięsie i nabiale pochodzącym od zwierząt żywionych tymi roślinami. Intensywne uprawy i nawożenie mineralne uszczuplają zawartość selenu w glebie i oczywiście również w roślinach. Tak więc obecnie, pierwiastek ten rzadko występuje w roślinach uprawianych w Europie.
Rośliny rosnące na glebie zasobnej w selen pobierają z niej składnik nieorganiczny selenin i przekształcają go w selenometioninę. Po zjedzeniu roślin z selenometioniną organizm wykorzystuje ją do syntezy białka albo do produkcji selenocysteiny. Z selenocysteiny organizm wykorzystuje selen do produkcji bardzo ważnego enzymu peroksydazy glutationowej, a cysteinę do syntezy glutationu.
Z materiału zawartego w tym artykule widać jak ważną rolę w stwardnieniu rozsianym pełnią: glutation, witamina E i selen i jak ich działanie jest ze sobą powiązane.
ŹRÓDŁA POKARMOWE SELENU: pełnoziarniste produkty zbożowe, ryby, owoce morza, mięso, żółtka jaj, cebula, czosnek, orzechy, pestki słonecznika, podroby, drożdże piwne. Należy pamiętać, że duże ryby takie jak tuńczyk, miecznik czy rekin są bardzo zanieczyszczone rtęcią i związkami kancerogennymi (PCB, dioksyny). Najlepszym źródłem tłustego, rybiego mięsa są sardele, małe makrele i sardynki. Stopień zanieczyszczenia łososia także nie przekracza dopuszczalnej normy.
Selen może stanowić naturalny suplement pożywienia. W normalnej diecie znajduje się od 40 do 70 mikrogramów selenu. Taka zawartość jest wystarczająca i nie wymaga suplementacji. Ludzie zdrowi i stosujący zrównoważoną dietę mogą przyjmować nie więcej niż 25 do 50 mikrogramów selenu dziennie. Należy pamiętać, że selen użyty w nadmiarze może być toksyczny. U niektórych osób objawy chorobowe pojawiają się już przy dawce 250 mikrogramów na dzień, a wyraźne objawy występują przy dawce 1000 mikrogramów na dzień.
Literatura: Jimmy Gutman, GLUTATION TWÓJ KLUCZ DO ZDROWIA. Wydawnictwo SKOCZEK, 2008
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz